Είδα το θάνατο με τα μάτια μου!

Παρασκευή και 13 Μαίου 2011... εγώ που πάντα θεωρούσα αυτές τις μέρες ως τις πιο τυχερές για μένα... θα έχω να θυμάμαι κάτι τόσο τραγικό τελικά.... 
Αν το καλοσκεφτεί βέβαια κανείς τυχεροί ήμασταν... Και για να καταλάβετε.... εγώ κι ο άντρας μου ζήσαμε από ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα...... με τι συνέπειες μη ρωτάτε... σημασία έχει ότι αναπνέουμε... ότι δεν είχαμε μαζί μας τα παιδιά μας.... κι ότι τελικά έχουμε πραγματικούς φίλους κοντά μας!
Οι γονείς και τα αδέρφια μας τρελάθηκαν από την αγωνία τους μέχρι να μας δουν ζωντανούς.... 

Ζητώ την κατανόησή σας για την απουσία μου από τα blogs σας αλλά κι από το δικό μου... καθώς και για την αδυναμία μου να συμμετέχω σε προκλήσεις ως όφειλα. Μου λείπετε όλοι πολύ! 
Σας ευχαριστώ!